Ik heb altijd heel veel boeken gelezen en in mijn hart ben ik een persoon van gedrukt en papier. Als zodanig heb ik lange tijd weerstand geboden aan de verleiding van e-readers en de Amazon Kindle in het bijzonder. Zoals de meeste mensen die ooit zeiden "je zult me nooit betrappen als ik een van die dingen krijg", kreeg ik er al snel een.
"Hoe meer ik nadacht, hoe meer ik de kleine dingen opmerkte die de Kindle doet."
Dat komt omdat door de geboorte van een van mijn kinderen, mijn gewoonten zijn veranderd. Dit specifieke nageslacht - tegenwoordig een fijne, gelukkige kerel - zou moeite hebben om te slapen als het licht aan was. Aangezien we zijn bed in onze kamer hadden voor zijn eerste maanden, bestelde ik een Amazon Paperwhite met achtergrondverlichting. En de psychologie van mijn leesgewoonten veranderde heel snel daarna.
Plotseling las ik meer boeken en in vrijwel dezelfde hoeveelheid tijd. In eerste instantie schreef ik dit toe aan het feit dat ik het nieuwe boek faff niet had, waar ik rond de boekenplanken zou tasten nadat ik een boek had uitgelezen op zoek naar een nieuw boek.
Maar hoe meer ik nadacht, hoe meer ik de kleine dingen opmerkte die de Kindle doet. De kleine plagen, statistieken en tests die met latere updates duidelijker zijn geworden. Kortom, ik denk dat de Kindle met mijn geest speelt.
En hier is waarom.
Nieuw boek
Het begint wanneer je voor het eerst een boek koopt en laadt op een Kindle. In bepaalde boeken biedt het u nu directe statistieken, koude harde cijfers zelfs voordat u bent begonnen.
Nu zijn statistieken voor mijn brein als dwaze namen voor rappers: ik kan niet zonder ze.
Als zodanig wordt u vaker wel dan niet verteld hoe lang mensen er gemiddeld over gedaan hebben om het te lezen. Wat is dat voor truc? Er zijn twee dingen die me daar meteen opvallen. Ten eerste dat het me op de proef stelt. Op ongeveer dezelfde manier waarop een navigatiesysteem je een geschatte aankomsttijd geeft en je niet anders kunt dan proberen om legaal een paar minuten van de tijd te kloppen om te zien of je kunt - nu heb je een doelwit. Het duurt voor de meeste mensen 4 uur en 48 minuten om dat boek te lezen, toch? Nou, laten we eens kijken of ik daar 20 minuten van kan scheren.
Hoe meer ik over die statistiek nadacht, hoe meer ik me realiseerde dat Amazon me in de gaten hield.
Natuurlijk kun je in de instellingen van je Kindle-apparaat en -account graven om met de beveiligingsinstellingen te spelen. Maar we weten allemaal dat de meeste mensen dat niet zullen doen. Dat deed ik zeker niet, en nu wordt elk boek dat ik lees en hoe lang het duurt om het te lezen, ergens in het moederschip van Amazon vastgelegd, ongetwijfeld onzichtbaar boven de aarde. Natuurlijk, wie al die fruitige boeken heeft gelezen, heeft destijds mijn account gehackt, en als ik ze ooit betrap, wees gerust, er zullen consequenties zijn.
Maar terug naar de zaak.
Meteen heeft mijn Kindle me een doelwit gegeven. Ik ben een zwak persoon en ik kan het niet helpen dat ik er soms een nodig heb. Toch stopt de analyse van mijn lezing daar niet. Sterker nog, het is nog maar net begonnen.
Want als je eenmaal een boek opent en aan de slag gaat, vertelt de Kindle je in een stil bericht onderaan het scherm dat hij je leessnelheid aan het leren is. Oke. Een beetje sinister, maar daar kan ik mee leven.
Dus ik las een paar pagina's van mijn zeer intellectuele boek naar keuze, en onder aan het scherm geeft mijn Kindle me snel een schatting van hoe lang het me zal kosten om het einde ervan te bereiken.
Makkelijk
In het begin lijkt het erop dat elk boek een makkie wordt. Ik sta bijvoorbeeld op pagina één van Professor Brian Cox en Andrew Cohen's Human Universe op dit moment. Goed nieuws ook. Er staat dat ik het hele boek 1 uur en 14 minuten nodig heb om te lezen. Daar kan ik in passen! Misschien heb ik het zelfs gelezen tegen de tijd dat ik klaar ben met dit artikel. Laat me een paar pagina's doen en ik kom zo bij je terug ....
…. dus dat ging niet zo goed.
Binnen twee pagina's was mijn Kindle steeds minder onder de indruk van mij geworden. Het voegde prompt 24 minuten toe aan mijn leestijd, als een afgewezen navigatiesysteem dat me irriteerde omdat ik mijn speciale alternatieve route probeerde. Een hoofdstukafbrekingspagina met slechts een paar woorden erop klopte de dingen met drie minuten. Binnen vijf pagina's? Ik ben meer dan drie uur te gaan, en klimmen.
Verteld worden
Ik hou van lange boeken. Ik hou er zelfs van om midden in een groot boek te verdwalen, wetende dat er nog honderden pagina's te gaan zijn. Maar de Kindle heeft mijn psychologische benadering veranderd.
Ik heb nu het gevoel dat ik wordt verteld dat ik te langzaam ga. Zelfs als ik op de onderkant van het scherm tik, zodat ik alleen kan lezen hoe lang ik nog in het hoofdstuk zit, voel ik me onder druk gezet. Natuurlijk bladerde ik altijd vooruit om te zien hoeveel pagina's ik van tijd tot tijd in een bepaald hoofdstuk nog had. Maar nu heb ik een apparaat in mijn hand dat me vertelt de volgende zeven minuten van mijn leven vrij te maken als ik een natuurlijke pauze wil nemen.
"Een onheilspellend, altijd aanwezig percentage zweeft rechtsonder in het scherm."
Zelfs zonder de leestijdcalculator zweeft een onheilspellend, altijd aanwezig percentage in de rechterbenedenhoek van het scherm om me te vertellen hoeveel van het boek ik tot nu toe heb gelezen. Ook hier merk ik dat ik regelmatig probeer mijn apparaat te slim af te zijn. Ik lees bijvoorbeeld vaak zeer zware politieke boekdelen, waar ik tot 76% van het boek lees (of daaromtrent), en merk dat het stopt. Dan druk ik op de index, of de appendix, of de Kindle lijkt gewoon een verkeerde berekening te hebben gemaakt. Elk afzonderlijk geval hiervan is een kleine overwinning en in plaats van frustratie aan te wakkeren, drijft het me vooruit, niet wetend of de Kindle een verrassing voor me heeft of niet.
Verder heb ik ontdekt dat mijn leessnelheid en geschatte resterende tijd vaak per apparaat verschillen. De zelfstandige Kindle is een vriendelijker beest, meer geneigd om me te verleiden met de aanblik van de finish dan de iPad-app of de versie voor mijn Blackberry. Vreemd genoeg merk ik dat ik bij elke gelegenheid overschakel naar de Kindle zelf om mijn tempo bij te houden.
Zie gerelateerd Van Dark Souls tot Manifold Garden: hoe games verhalen vertellen door middel van architectuur We moeten online journalistiek behoeden voor ad-blocking - en zo helpt piraterij Hollywood echt?Dan, de ultieme sucker punch. Wanneer je aan het einde van een boek komt en de beleefde uitnodiging om het te bekijken hebt afgewezen, is er het startscherm. Dat herinnert je eraan hoeveel boeken je nog te lezen hebt. De druk! Er is iets romantisch en weemoedigs aan het kijken naar een plank met ongelezen boeken. Er is iets grimmigs en ontmoedigends om te horen dat je meer dan 100 ongelezen titels hebt, waarvan de meeste werden opgepikt als sombere dagelijkse aanbiedingen van 99 pence.
Ik waardeer dat ik niet zo goed uit dit artikel kom, ik heb wel een tip als je ooit merkt dat je psychisch wordt afgeleid door de manieren van de Kindle. Als je namelijk een Kindle met touchscreen hebt, tik je op linksonder op het scherm. Op die manier kun je schakelen tussen geen informatie krijgen, een schatting hebben van hoe lang je nog hebt, of een flauwe locatiereferentie die weinig zin heeft voor iets anders dan het bovengenoemde Kindle-moederschip zelf.
Hoe neurotisch ik ook mag klinken, ik ben dol op lezen, en ik vind het geweldig dat de Kindle me meer aan het lezen lijkt te hebben gebracht. Maar het geeft me ook een schat aan informatie waarvan ik nooit wist dat ik die wilde of nodig had en waarvan ik nog steeds niet helemaal zeker weet of ik die wel heb.
Heb je gemerkt dat het kopen van een Kindle je leesgewoonten heeft veranderd? Laat het ons weten als je het slachtoffer bent geworden van Amazon's mindgames in de reacties hieronder.
Lees meer: The Teletext Salvagers: Hoe VHS teletekst terug uit de dood haalt